(18/01/2023)
«Τα πρακτικά της βραδιάς»
Η φετινή Λεσχο-βασιλοπιτο-βραδιά ήταν γεμάτη “Ζωή”… η γκεστ-σταρ έκπληξη μας έδωσε μεγάλη χαρά… κέρδισε και το φλουρί! Πάντα καλότυχη Ζωή!
Το υπόγειο του Αέροινου απέκτησε αέρα λογοτεχνικό και περισσότερο φως μέσα στο ημίφως.
Το τραπέζι γέμισε με τα βιβλία του Μπουκόφσκι, με κρασιά, τσάια και σοκολάτες. Τρούφες κερασμένες από την Ζωή. Ευχές με γούρικα ρόδια τυπωμένες και κερασμένες από την Ρούλα. Μια φανταστική βασιλόπιτα προσφορά της Ρούλας εις μνήμην… μέρα που ήταν.
Γύρω από το τραπέζι, δέκα ζωηρές παρουσίες: Ζωή, Ρούλα, Κατείνα, Γαλάτεια, Μαρία, Αγάπη, Ολυμπία, Σίσσυ, Σοφία και Χρυσούλα…
Ο Στέλιος και ο Πέτρος μείωσαν τις αποστάσεις. Αθήνα – Έβρος – Φλώρινα… δυο λογοτεχνικές ευχές δρόμος…
Και αφού φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, σχεδιάσαμε, διαβάσαμε… διαπιστώσαμε, πως οι περισσότερες λογοτεχνικές ευχές μας, περιείχαν 3 βασικά συστατικά:
Φως, κρασί και θάλασσα….
Και θυμηθήκαμε τον Ελύτη:
Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
Το 2023 λοιπόν αυτό θα κάνουμε… θα αποσυνθέτουμε και θα ξαναφτιάχνουμε, με φως, κρασί και θάλασσα, ό,τι μας γεμίζει
Ευχές 2023
Στέλιος
Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα
Κι αχ, ό,τι πιο όμορφο θα ῾θελα να σου πω
Δε στο ῾πα ακόμα.
Ν. Χικμέτ.
–
Πέτρος
«Όλες οι σπουδαίες πράξεις και όλες οι σπουδαίες σκέψεις έχουν γελοίο ξεκίνημα. »
Αλμπέρ Καμύ
–
Χρυσούλα από Ζωή
Να’ναι γλυκά τα χρόνια σας
Με όμορφα βιβλία
Και όλες οι αναγνώσεις σας
Γεμάτες με φιλία
–
Ζωή από Ολυμπία
“Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν με την πρόθεση να καταλάβουν, ακούν με την πρόθεση να απαντήσουν… “
O Καρλ Ρότζερς (Carl Ransom Rogers, 1902 – 1987), ήταν Αμερικανός ψυχολόγος και συγγραφέας.
–
Ρούλα από Μαρία
«Ας μάθουμε να δεχόμαστε ότι έρχεται καιρός που τα δέντρα είναι γυμνά και ν προσδοκούμε την εποχή που θα δρέψουμε τους καρπούς»
Άντον Τσέχοφ
–
Ολυμπία από Ρούλα
Στον καθρέφτη του ασανσέρ, το είδωλό μου με ξάφνιασε
«Τι παριστάνεις, μου λες;» ρώτησα τον εαυτό μου.
«Τη ζωντανή. Έτσι είναι η ζωή. Βρίσκει πάντα χαραμάδες να περάσει, ακόμα και όταν εσύ δεν το θέλεις», μου απάντησε εκείνος.
«Μα πως γίνεται; Ζω σημαίνει επιθυμώ. Κι εγώ το μόνο που επιθυμώ είναι να ξαναδώ εκείνον, ξέροντας πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί», απόρησα.
«Ξέχασες κιόλας αυτό που διάβασες τις προάλλες; Το σημαντικό, όπως έλεγε ο αβάς Γκαλιάνι στη Μαντάμ ντ’ Επινέ, δεν είναι να γιατρευτείς αλλά να ζεις με τις αρρώστιες σου», συνέχισε ο εαυτός μου. Αυτό θα κάνεις εσύ από δω και πέρα…»
Το άλλο μου ολόκληρο (Τασούλα Επτακοίλη).
–
Κατερίνα από Σοφία
Όποιος έσχισε τη θάλασσα έμαθε πολλά κι όποιος την κρατάει γερά, κρατάει τα πάντα τούτης της γης μέσα στα χέρια του. Αρκεί να δεις ένα ηλιοβασίλεμα στη μέση του πελάγου, για να νιώσεις πολλά κρυφά, μυστήρια
αμέτρητα. Η σοφία των λαών ένιωσε βαθιά τούτη την αλήθεια. Την στέριωσε, την ανύψωσε σε σύμβολο και ανακήρυξε πατέρα του πολιτισμού τον Οδυσσέα, τον αλήτη των ταραγμένων νερών.
Μ.Καραγάτσης – Η μεγάλη Χίμαιρα
Καλή χρονιά με ήρεμες και ευχάριστα τρικυμισμένες θάλασσες!!!
–
Σοφία από Ρούλα
…
γι’ απόψε, έμεινε
μια στάλα κρασί
κι οι δύο αυτοί τύποι
έχουν αποκοιμηθεί κάτω στα πόδια μου.
μπορώ να νιώσω το απαλό βάρος τους
την υφή της γούνας
συνειδητοποιώ την ανάσα τους:
συχνά συμβαίνουν καλά πράγματα, να θυμάσαι ότι
καθώς οι Βόμβες πέφτουν όλη την ώρα με τη μεγαλοπρεπή
ηλιθιότητά τους
αυτά στα πόδια μου
ξέρουν περισσότερα,
είναι περισσότερα,
και στιγμές του παρόντος εκρήγνυνται
πιο δυνατά
κι ένα τυχερό παρελθόν
δε γίνεται ποτέ να
σκοτωθεί.
Για τις γάτες (Τσαρλς Μπουκόβσκι)
–
Γαλάτεια από Χρυσούλα
Να γυρίζεις στο φως
Ποτέ άλλοτε το πράσινο
δεν ήταν τόσο πράσινο
τόσο εκθαμβωτικά γαλάζιο το γαλάζιο
να γυρίζεις στο φως
σαν το μικρό παιδί
εκστατικά να ανακαλύπτεις
τα δέντρα και τη θάλασσα
ήχους και αρώματα
ένα χαμόγελο
θαύματα καθημερινά τριγύρω
να γυρίζεις στο φως
πρώτη φορά να είναι ωραίος
τόσο μεθυστικά ωραίος ο κόσμος.
Τόλης Νικηφόρου, Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα, 2012
–
Σίσσυ από Κατερίνα
Ευχές και είθε για το 2023!
Τι πιότερο ζητάμε όλοι οι άνθρωποι;
Έναν κόσμο, λέει,
Που δεν θα μας ποδοπατάνε τα όνειρα
Που δεν θα μας γκρεμίζουν το κατώφλι
Που θα μπορούμε να χαμογελάμε
Μ’ένα μεγάλο γέλιο, ολοστρόγγυλο, πλατύ.
Να… σαν αυτόν τον ήλιο που ανεβαίνει…
Τ. Λειβαδίτης
. . .
Τι πιότερο ζητάμε όλοι οι άνθρωποι;
Έναν κόσμο, λέει,
Που δεν θα μας ποδοπατάνε τα όνειρα
Που δεν θα μας αρπάζουν τις σκέψεις μας
Μπρος στο κατώφλι της ματαιοδοξίας
Που θα μπορούμε να χαμογελάμε εγκάρδια
Ν’αγαπάμε μέσα σ’ένα φως, μα πιότερο φως.
Να… σαν αυτό που έχω κλείσω στο ψυγείο… (σημείο Χ)
—
Μαρία από Σίσσυ
Λίγα λόγια… αντί ευχών ή σαν ευχές για τον χρόνο που φεύγει…
Ο χρόνος είναι δωρεάν, αλλά είναι ανεκτίμητος.
δεν σου ανήκει, αλλά μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις. δεν μπορείς να τον αποταμιεύσεις, αλλά μπορείς να τον ξοδέψεις. Και από τη στιγμή που τον χάσεις, δεν μπορείς να τον πάρεις πίσω.
Harvey Mackay, συγγραφέας αυτοβοήθειας
…
Χρόνια που πέσαν πάνω μας, σαν προβολείς. Μας τουφεκίζουν έναν έναν, σαστισμένους λαγούς.
Μιχάλης Γκανάς
…
Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο-
ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας.
Τίποτα άλλο.
Νίκος Καζαντζάκης
–
Αγάπη από Γαλάτεια
Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του
Λ.Τολστόϊ
–
