Λεσχοευχές 2024
Η Ολυμπία μας διάβασε την Λεσχοευχή που κατέφτασε μεσεντζάτη από την Κατερίνα:
Όλες εμείς πουλιά
Γράφουμε για τις αυριανές
αόρατες ευτυχίες
κάθε φορά
που διαβάζουμε λέξεις
περίτεχνα βαλμένες
στις γραμμές των σελίδων
και κάθε φορά
για πάνω από δέκα χρόνια
βλέπουμε με δική μας ματιά
την ζωή
Πόσο όμορφη, πόσο αστεία
Ποιητική αισθαντική…
Μα και απατηλή, τραγική…
Καθώς,
Όλες εμείς πουλιά,
Απ’ όλες τις λέξεις
Τσιμπολογάμε
Και θα τσιμπολογάμε
Και αυτή την χρονιά.
Κατερίνα
—
Η Σοφία μας διάβασε τη δική της ευχή:
Μια χρονιά γεμάτη φως ψυχικό και πνευματικό φως!!
Με ελπίδα για υγεία, δημιουργία, χαρούμενες στιγμές!!
Σοφία
—
Πίτσα (από Χρυσούλα):
Ήταν μόνο ένα φωτεινό χαμόγελο,
Και λίγο κόστισε στο δόσιμό του,
Μα σαν το πρωινό φως
Σκόρπισε τη νύχτα
Κι έκανε τη μέρα
Να αξίζει να τη ζεις.
Francis Scott Fitzgerald
–
Να δεις τον Κόσμο σε έναν κόκκο άμμου, και τον Ουρανό σ’ ένα αγριολούλουδο,
να κρατήσεις το Άπειρο στην παλάμη σου και την Αιωνιότητα σε μια ώρα.
William Blake
—
Αγάπη (από Πίτσα):
Σου εύχομαι να πετάς.
Αύριο ίσως να μας πάρουν και τους δρόμους.
Ναζίμ Χικμέτ
—
Ελένη (από Βιολέτα):
Ποιό ‘ναι πάνω από τα λόγια;
Η πράξη.
Ποιό ‘ναι πάνω από την πράξη;
Η σιωπή.
Νίκος Καζαντζάκης
—
Γαλάτια (από Αγάπη):
(επιλογή Βιολέτας)
Το ξέρομε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν αξίζουν παραπάνω. Απλά δεθήκαμε γιατί πιστεύαμε ότι αξίζομε εμείς λιγότερα.
Α. Παπαδιαμάντης
—
Ρεβέκκα (από Ελένη):
(επιλογή Βιολέτας)
«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»
Ο Μικρός Πρίγκηπας – Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
—
Μαρία (από Ολυμπία):
Προνὸμια θνητῶν – (Χ.Βλαβιανὸς)
Νὰ ζεῖς μὲ τὴ φθορὰ σου
Να ζεῖς μὲ τὴ βεβαιὸτητα
τοῦ θανὰτου σου
Καὶ νὰ γελᾶς
ὂμορφα δυνατὰ
Νὰ γελᾶς
σὰν ἀθανατος
—
Χρυσούλα (από Ρεβέκκα):
(επιλογή Βιολέτας)
Όσο ζούμε μιαν ευτυχία
Δύσκολα τη νιώθουμε.
Μονάχα όταν περάσει και κοιτάζουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά
Πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι.
Ν. Καζαντζάκης
—
Βιολέτα (από Μαρία):
(επιλογή Ρούλας)
«Να τολμάτε, να κυνηγάτε τα όνειρά σας, να μένετε στην ουσία της ψυχής των ανθρώπων
και να αγαπάτε βαθιά».
(είπε η Βίκυ Σταυροπούλου)
—
Ρούλα (από Γαλάτεια):
Οι σκαντζόχοιροι
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, μια παρέα σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κοντά-κοντά για να ζεσταθούν, να μην ξεπαγιάσουν. Όμως με το που άρχισαν ν’ αγκυλώνονται, πάλι απομακρύνθηκαν. Κάθε φορά λοιπόν που είχαν ανάγκη να ζεσταθούνε, συνέβαινε το δεύτερο κακό. Έτσι πήγαιναν πίσω μπρος, από το ένα βάσανο στο άλλο, μέχρι που βρήκαν μεταξύ των δύο κακών μια λογική απόσταση, από την οποία μπορούσαν να τα αντέξουν.
ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΑΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.
Αρ. Σοπενάουερ
—
Ολυμπία (από Ρούλα):
Το δίχως άλλο, ένα ανθρώπινο ον είναι ένα πεπερασμένο πράγμα, και η ελευθερία του είναι περιορισμένη. Δεν πρόκειται για ελευθερία από τις συνθήκες, αλλά είναι η ελευθερία να κρατήσεις μια στάση απέναντι στις συνθήκες.
Η ελευθερία, μολαταύτα, δεν είναι η τελευταία λέξη. Η ελευθερία είναι μονάχα μέρος της ιστορίας και το ήμισυ της αλήθειας. Η ελευθερία δεν είναι παρά η αρνητική όψη του όλου φαινομένου του οποίου η θετική όψη είναι η υπευθυνότητα. Μάλιστα, η ελευθερία κινδυνεύει να εκφυλιστεί σε αυθαιρεσία εάν δε βιώνεται με όρους υπευθυνότητας. Για τούτο και συνιστώ ότι το Άγαλμα της Ελευθερίας στην Ανατολική Ακτή πρέπει να συμπληρωθεί από ένα Άγαλμα της Υπευθυνότητας στη Δυτική Ακτή.
(Το νόημα της ζωής: Βίκτορ Φρανκλ)
—


